"Uwikłanie" Zygmunt Miłoszewski (1/2015)

Cykl: Teodor Szacki; tom 1

Podobało mi się, dobry to kryminał, choć jakieś tam ‘ale’ mam…

Najpierw plusy. Fajne było to, że głównym bohaterem jest prokurator. Po policjantach czy detektywach, miła to odmiana. Historia ciekawa, zabójca niełatwy do odgadnięcia. Zdecydowanie podobały mi realia, rzeczywistość przedstawiona w książce. Wszystko to było w miarę prawdziwe, życiowe. Czasem nużą mnie już schematy z innych kryminałów – policja działająca jak w zegarku, bezbłędny główny bohater, pominięte zwykłe, codziennie życie urzędników, brak szarej rzeczywistości. Tu tego nie zabrakło. Była wzmianka o nie zawsze idealnych stosunkach prokuratury z sądem, były zwykłe pokoje polskich urzędników.

Jedyne, co nie do końca pasowało mi do całości, to miłosne rozterki Szackiego. Nie grało mi to z postacią prokuratora. Wyobraziłam go sobie jako nieco marudzącego, czasem znudzonego życiem, statecznego i spokojnego faceta, i do tego właśnie obrazu te jego miłosne historyjki mi nie pasowały. Druga rzecz, że ja w ogóle za romansami w kryminałach nie przepadam… Ale ogólnie polubiłam pana prokuratora i chętnie zobaczę, co czeka go w kolejnych częściach tej trylogii.

Sceptycznie odnoszę się do metody ustawień opisanej w powieści oraz do tego, jak autor to przedstawił. Po pierwsze, mam wrażenie, że autor trochę z góry założył, że czytelnicy będą wiedzieć, czym są ustawienia hellingerowskie. Zabrał się za temat trudny i nie do końca popularny poza kręgami terapeutycznymi, i nie każdy musi wiedzieć czym ustawienia są. I jeśli czytelnik rzeczywiście o ustawieniach wcześniej nie słyszał, to nie wydaje mi się, żeby je zrozumiał po tej lekturze i dobrze zinterpretował wszystko, co w powieści się działo. A może po prostu już za dużo czasu minęło odkąd ja tę powieść czytałam i nie pamiętam szczegółów, które w książce może jednak były.

Po wszechobecnych zachwytach nad twórczością Miłoszewskiego i nad prokuratorem Szackim spodziewałam się, że i ja zachwycę się bardziej. Cóż, póki co Miłoszewski nie pozostanie moim ulubionym pisarzem, ale z uwagą będę obserwowała jego dalsze pisarskie poczynania oraz dalsze losy pana prokuratora Szackiego

Przeczytane: 2.01.2015

Moja ocena: 8/10