"Norwegian Wood" Haruki Murakami (16/2014)

Nie, nie jestem zachwycona tą książką. Nie rozumiem zachwytów nad nią. Przeraża mnie ilość samobójstw w tej książce oraz seksualne „przygody” bohaterów. Nie rozumiem niektórych wyborów Watanabe, nie wiem co miały one ukazywać. Dodatkowo, brak emocji (nie wiem, czy rzeczywiście ich nie było, czy to ‘tylko’ nieumiejętność ich okazywania przez bohatera) przy podejmowaniu tych niektórych decyzji jest dla mnie wręcz sztuczny, nienaturalny. Być może to kultura japońska, której nie znam, ale ja tego wcale nie kupuję.

Nie wiem też, na ile naturalna jest ilość samobójstw, jaką otoczony jest Watanabe. Samobójstwa ścielą się tam gęsto jak na jedną książkę. Wygląda na to, że wśród japońskiej młodzieży każdy chyba znał kogoś, kto samobójstwo popełnił.

Nie trafiają również do mnie seksualne eksperymenty i przygody bohaterów, ich ilość, sposób przedstawienia. To, co na pewno zapamiętam z tej książki to to, że bardzo często pojawia się tam wyraz „członek” i „wytrysk”. Nie rozumiem, co ukazywanie scen seksu w taki sposób miało oddać.

Podobno jest to książka o młodości, miłości, przyjaźni. Niby to wszystko jest tam, ale pokazane bardzo wybiórczo. Przynajmniej taką mam nadzieję, bo jeśli nie – to wygląda na to, że obraz japońskiej młodzieży można zamknąć w dość wąskich ramach obejmujących samobójstwa, problemy z samym sobą i skrzywione podejście do spraw seksu.

Nie zrażam się, dalej będę czytać Murakamiego, ale na razie zachwytu z mojej strony nie ma.

Przeczytane: 13.03.2014

Moja ocena: 4/10